..::Przepraszam::..

Nie wiem co sie dzieje, wszystko sie wali. To co sie dzieje w domu to i tak pestka w porównaniu z tym co sie dzieje we mnie. Albo świat ma problem albo to ja. Dawno taka szczęśliwa nie byłam, dawno nie czułam sie tak dobrze, wszystko co najleprze przeżyłam z Marcinem, a nagle coś sie wali. I co jest tego wszystkiego przyczyną? Widocznie ja...ja mam problem z sobą. Tego wszystkiego nie moge określić. Całe moje życie wali sie, a mojej matki to juz nie rozumiem. Ona albo przechodzi jakieś zmiany albo jej na mózg padło. Jak sie dowiedziała że jestem chora wydarła sie na mnie. Powiedzcie czy to jest normalne? Bo mi sie wydaje że to troche powalone. Tyle pytań krąży w mojej głowie, to wszystko sie gromadzi we mnie, kurwa dlaczego nikt mnie nie rozumie? Chce mi sie płakać, czasem mam ochote stanąć w pokoju na stole i wykrzyczeć to co mnie gnębi, denerwuje. Jedną osobą, która jeszcze mnie dopinguje w tym wszystkim jest Marcin, choć wiem że zaczyna we mnie wątpić, w to co czuje, ale ja go dalej kocham i jeszcze mocniej niż kiedyś. Boje sie tego że to wszystko sie skończy przeze mnie...nawet nie chce tak myśleć, niczego nie chce zapominać, nie zmieniałam zdania, ciągle go kocham. Każdym wspomnieniem żyje, to wszytko trzyma mnie na nogach. Wiem że to będziesz czytał, więc musisz mnie zrozumieć, to chwilowy dołek, napewno minie jeszcze będziemy sie z tego śmiać, ale musisz wiedzieć, że ja dalej Cie kocham, prosze Cie nie myśl inaczej bo każde słowo, które wypowiedziałeś ostatni co do moich uczuć strasznie mnie zabolało. Bardzo Cie Kocham musisz to wiedzieć. :*:*:*:*:*:*
P.S przepraszam za wszystkie nieporozumienia, za każde głupie moje słowa, za wszystko...przepraszam, że żyje...